Iedereen is iemandOnderstaand gedicht heeft dichter Justus van Oel op 24 oktober 2023 voorgedragen tijdens de actie op het Spui.
Justus van Oel is schrijver, dichter en performer Wie zich abonneert, krijgt iedere week per mail een gedicht, zie www.iedereweekietsmoois.nl |
|
Iedereen is iemand
Ik ben voor vrede in het algemeen, voor iedereen, maar
als ik moet kiezen doe vrede voor mij, en mijn bekenden,
crisis maakt de wereld kleiner, doet voelen dat ons geluk nuttig is.
Want als zelfs wij niet genieten, hoe zinloos is dat?
Je zou je ogen willen sluiten, om het niet te hoeven te zien,
huizen blijven puin, geen lijk zal leven wegens jouw gelijk,
ik was al zo vaak voor vrede, die dat dan niet bleek te zijn -
uiteindelijk.
Si vis pacem, para bellum, zeiden de Romeinen.
Ja, wapens voorkomen oorlog, maar veroorzaken die ook.
Hoor mij discussiëren met Romeinen, met een wereldrijk
dat eeuwen hun gelijk bewees. Nutteloos. Hoe doe je dat,
woedend zijn, en tegelijkertijd tevreden, blij en gezegend?
En straks ook nog november, en altijd regen. Maar bloemen
zullen bloeien, ooit, in Gaza en de Oekraine. Madeliefjes
in de zon, stokroos tussen stenen, wie weet ook een beetje
omdat wij toch bleven hopen. Omdat iemand het moet doen.
Ik ben voor vrede in het algemeen, voor iedereen, maar
als ik moet kiezen doe vrede voor mij, en mijn bekenden,
crisis maakt de wereld kleiner, doet voelen dat ons geluk nuttig is.
Want als zelfs wij niet genieten, hoe zinloos is dat?
Je zou je ogen willen sluiten, om het niet te hoeven te zien,
huizen blijven puin, geen lijk zal leven wegens jouw gelijk,
ik was al zo vaak voor vrede, die dat dan niet bleek te zijn -
uiteindelijk.
Si vis pacem, para bellum, zeiden de Romeinen.
Ja, wapens voorkomen oorlog, maar veroorzaken die ook.
Hoor mij discussiëren met Romeinen, met een wereldrijk
dat eeuwen hun gelijk bewees. Nutteloos. Hoe doe je dat,
woedend zijn, en tegelijkertijd tevreden, blij en gezegend?
En straks ook nog november, en altijd regen. Maar bloemen
zullen bloeien, ooit, in Gaza en de Oekraine. Madeliefjes
in de zon, stokroos tussen stenen, wie weet ook een beetje
omdat wij toch bleven hopen. Omdat iemand het moet doen.