De week van 17 - 24 aprilAfgelopen vrijdag kwam de militaire steungroep van Oekraïne weer tezamen.
Dat leidde tot meer wapens voor Oekraïne, maar Oekraïne kreeg niet alles wat het wenste. Het leidde ook tot het stellen van een ongemakkelijke vraag; hoe lang houdt Oekraïne het nog vol? De volgende punten
|
|
Het elfde overleg van Ramstein
Afgelopen vrijdag kwam het Ramstein-overleg voor de 11e keer bijeen. Dat is de vergadering van 50 landen die Oekraïne bewapenen. Daar werden enkele belangrijke beslissingen genomen.
De eerste behoefte is luchtafweer.
De onthullingen van stukken uit het Pentagon stellen dat de Oekraïense luchtafweer begin mei zonder munitie zit. Het lijkt erop dat er nu alles op alles wordt gezet om dat te voorkomen. De tweede behoefte is munitie. Dat is geen verrassing. De VS hebben afgelopen week opnieuw voor 325 miljoen aan versterkingen beloofd. Daaronder met name munitie.
De derde prioriteit is het hele logistieke systeem van aanvoer en bevoorrading om hoe dan ook oorlog te kunnen voeren.
Centrale vraag
Achter deze vergadering gaat een moeilijke vraag schuil. Hoe lang houdt Oekraïne de oorlog vol als zij voor wapens en munitie volledig afhankelijk is van Westerse steun? Hoe lang houdt het Westen het vol met een overbelaste wapenindustrie en een trage bureaucratie om Oekraïne op tijd te bewapenen? Dat is het centrale dilemma dat de regering van Oekraïne op dit moment kwelt.
De definitie van een overwinning
Er is een offensief in het vooruitzicht gesteld en dat offensief zou een overwinning op moeten leveren. De definitie van overwinning is onduidelijk. Ook is eigenlijk onduidelijk wat er aan wapens en mensen nodig is om zo’n overwinning te bewerkstelligen. Wanneer dat offensief komt, waar het komt, en wat er bij zal worden ingezet is onduidelijk.
Dat is vrijwel volledig afhankelijk van de voorraad wapens en munitie die inmiddels in Oekraïne zijn gearriveerd en feitelijk ter beschikking staat. In de afgelopen week werd duidelijk dat Westerse landen op korte en middellange termijn imposante en minder imposante wapensystemen leveren.
Verschillende militair-politieke behoeften
Er zijn op moment verschillende militair-politieke behoeften te onderscheiden.
Op dit moment is het eerste (nl. wapens voor de verdediging van Bakhmut en wijde omgeving) zeer urgent en het tweede (een succesvol offensief) politiek zeer gewenst, maar onduidelijk is wat de precieze stand van zaken is. Als het offensief lang of helemaal uitblijft, dan verandert de situatie voor politieke steun uit het westen.
Dat is althans wat Oekraïense regeringsleiders vaststellen. De conclusie van de Amerikaanse generaal Davis (buiten dienst uiteraard) dat Oekraïne een paar overwinningen nodig heeft om steun uit het Westen op gang te houden lijkt me correct. Dat betekent dat alles wijst op een nieuwe ronde in de oorlog. Al was het maar om de Westerse steun op orde te houden.
Op dit moment is dus de vraag; heeft Oekraïne voldoende spullen om een aanval te durven beginnen? Dat valt voor ons niet te doorgronden. Of het tot een offensief komt is de vraag en vooral waar en hoe die zal worden uitgevoerd. En of er beetje succes uit voorkomt. Dat is nodig om voort te kunnen. Succes zal ongetwijfeld aanleiding geven tot nieuwe bewapeningsverzoeken. Straaljagers en lange afstandsraketten, enz. In de Oekraïense regering analyseert men de situatie ook zo dat alleen een succesvol offensief de Westerse steun op gang kan houden.
Onsmakelijk compromis
Vorige week wees ik in mijn praatje op een artikel van de rechtse Amerikaanse denker Richard Haas in de Foreign Affairs. Hij bepleit een nieuwe Westerse strategie.
The Guardian heeft dit opstel opgepikt en met instemming opgevoerd. Hoewel de krant vreest dat Zelensky weinig anders overblijft dan een onsmakelijk compromis te accepteren.
Dat compromis is het berusten in de huidige frontlijn en het feitelijk maar voorlopig aanvaarden van de status quo. Dat is een nederlaag ten opzichte van het begin van de oorlog.
Graag tot volgende maand, woensdag 24 mei.
Guido van Leemput is mede-initiatiefnemer van Stop de Oorlog Amsterdam. Hij was eerder mede-oprichter van het Amsterdams Vredesinitiatief
Afgelopen vrijdag kwam het Ramstein-overleg voor de 11e keer bijeen. Dat is de vergadering van 50 landen die Oekraïne bewapenen. Daar werden enkele belangrijke beslissingen genomen.
De eerste behoefte is luchtafweer.
De onthullingen van stukken uit het Pentagon stellen dat de Oekraïense luchtafweer begin mei zonder munitie zit. Het lijkt erop dat er nu alles op alles wordt gezet om dat te voorkomen. De tweede behoefte is munitie. Dat is geen verrassing. De VS hebben afgelopen week opnieuw voor 325 miljoen aan versterkingen beloofd. Daaronder met name munitie.
De derde prioriteit is het hele logistieke systeem van aanvoer en bevoorrading om hoe dan ook oorlog te kunnen voeren.
Centrale vraag
Achter deze vergadering gaat een moeilijke vraag schuil. Hoe lang houdt Oekraïne de oorlog vol als zij voor wapens en munitie volledig afhankelijk is van Westerse steun? Hoe lang houdt het Westen het vol met een overbelaste wapenindustrie en een trage bureaucratie om Oekraïne op tijd te bewapenen? Dat is het centrale dilemma dat de regering van Oekraïne op dit moment kwelt.
De definitie van een overwinning
Er is een offensief in het vooruitzicht gesteld en dat offensief zou een overwinning op moeten leveren. De definitie van overwinning is onduidelijk. Ook is eigenlijk onduidelijk wat er aan wapens en mensen nodig is om zo’n overwinning te bewerkstelligen. Wanneer dat offensief komt, waar het komt, en wat er bij zal worden ingezet is onduidelijk.
Dat is vrijwel volledig afhankelijk van de voorraad wapens en munitie die inmiddels in Oekraïne zijn gearriveerd en feitelijk ter beschikking staat. In de afgelopen week werd duidelijk dat Westerse landen op korte en middellange termijn imposante en minder imposante wapensystemen leveren.
Verschillende militair-politieke behoeften
Er zijn op moment verschillende militair-politieke behoeften te onderscheiden.
- Wapens voor de verdediging tegen de Russische aanvallen langs het front van Kreminna via Bakhmut naar Voeledar. Die verdediging heeft behoefte aan enorme voorraden munitie en wapens. De bloedige Russische druk houdt aan. Er is veel munitie nodig om de Russische luchtaanvallen af te kunnen slaan.
- De opbouw van wapenvoorraden voor een Oekraïens offensief om een nieuwe politieke situatie te scheppen. Dat wil zeggen een aanzienlijke nederlaag voor Rusland.
- Een volgende ronde aan wapens om ergens in het najaar of volgend jaar een nieuwe aanval te doen.
Op dit moment is het eerste (nl. wapens voor de verdediging van Bakhmut en wijde omgeving) zeer urgent en het tweede (een succesvol offensief) politiek zeer gewenst, maar onduidelijk is wat de precieze stand van zaken is. Als het offensief lang of helemaal uitblijft, dan verandert de situatie voor politieke steun uit het westen.
Dat is althans wat Oekraïense regeringsleiders vaststellen. De conclusie van de Amerikaanse generaal Davis (buiten dienst uiteraard) dat Oekraïne een paar overwinningen nodig heeft om steun uit het Westen op gang te houden lijkt me correct. Dat betekent dat alles wijst op een nieuwe ronde in de oorlog. Al was het maar om de Westerse steun op orde te houden.
Op dit moment is dus de vraag; heeft Oekraïne voldoende spullen om een aanval te durven beginnen? Dat valt voor ons niet te doorgronden. Of het tot een offensief komt is de vraag en vooral waar en hoe die zal worden uitgevoerd. En of er beetje succes uit voorkomt. Dat is nodig om voort te kunnen. Succes zal ongetwijfeld aanleiding geven tot nieuwe bewapeningsverzoeken. Straaljagers en lange afstandsraketten, enz. In de Oekraïense regering analyseert men de situatie ook zo dat alleen een succesvol offensief de Westerse steun op gang kan houden.
Onsmakelijk compromis
Vorige week wees ik in mijn praatje op een artikel van de rechtse Amerikaanse denker Richard Haas in de Foreign Affairs. Hij bepleit een nieuwe Westerse strategie.
The Guardian heeft dit opstel opgepikt en met instemming opgevoerd. Hoewel de krant vreest dat Zelensky weinig anders overblijft dan een onsmakelijk compromis te accepteren.
Dat compromis is het berusten in de huidige frontlijn en het feitelijk maar voorlopig aanvaarden van de status quo. Dat is een nederlaag ten opzichte van het begin van de oorlog.
Graag tot volgende maand, woensdag 24 mei.
Guido van Leemput is mede-initiatiefnemer van Stop de Oorlog Amsterdam. Hij was eerder mede-oprichter van het Amsterdams Vredesinitiatief