|
Elke week praat Guido van Leemput ons bij over de actualiteit.
En vier keer heb ik zijn analyses mogen aanvullen met de politieke geschiedenissen van Oekraïne en Rusland. Maar vanavond vertel ik jullie vijf persoonlijke geschiedenissen van onze Oekraïense en Russische vrienden. Die heb ik leren kennen door mijn Russische echtgenote Tania. Ewout van der Hoog hield deze korte toespraak tijdens de vredesactie op maandag 12 december 2022 tijdens de 41e vredesactie op het Museumplein. |
|
1. Tania is in 1954 geboren, in de Sovjet-Unie. Om precies te zijn: in Zuid-Rusland. Daar zijn vorige week de eerste Oekraïense bommen gevallen, op nog geen honderd kilometer van haar geboorteplaats – namelijk op het vliegveld van de stad Engels, aan de Wolga, vernoemd naar de revolutionair Friedrich Engels.
Ja, ook voor Tania komt de oorlog erg dichtbij.
2. Onze beste vriendin in Moskou is Nadja. Zij is ook geboren in 1954 en ook in Rusland. Tania en Nadja hebben samen cartografie gestudeerd in Moskou, tegelijk met Nadja’s latere man – Vladimir.
Met zijn vieren hebben wij indertijd een enorme autoreis gemaakt naar Oost-Rusland, tot aan de Wolga. Vladimir had die reis precies uitgestippeld op de kaart, want hij is en blijft cartograaf. Hij heeft trouwens ook kaarten gemaakt voor schoolboeken, en meegewerkt aan de officiële plattegrond van Moskou. Een vuistdik boek.
Tot zijn pensioen heeft Vladimir gewerkt voor het Russische ministerie van Defensie. ‘Maar ik werkte voor de vrede, niet voor oorlog’, zegt hij nu, met een lachje. Hij is geboren in de Sovjet-Unie. Maar om precies te zijn: in ... de Oekraïne, nu Oekraïne.
3. De meeste van onze vrienden zijn ‘gemengd gehuwd’. Neem Olga en Vov in Enschede, helemaal in Twente, in Overijssel – in En-skéde, zoals Olga vroeger zei.
Zij is geboren in Leningrad, nu Sint-Petersburg.
Maar Vov is geboren in Zuidoost-Oekraïne, bij een meertje – niet ver van de geboorteplaats van mijn echtgenote Tania. Toen ze allebei nog studeerden, gingen ze in de zomer vaak vissen in dat meertje. Tania ving daar altijd de grootste joekels, als enige vrouw en als enige Russin, tussen al die Oekraïense mannen.
Nu vechten hun Oekraïense zoons daar in de oorlog.
Intussen vangt Zuid-Rusland, rond Tania’s geboorteplaats, één miljoen vluchtelingen op – vooral uit Donetsk en Loehansk. Al acht jaar lang.
Daar hoor je Biden, Zelensky en Rutte nooit over.
4. Onze vrienden Sergej en Ira hebben vijf jaar lang in Amsterdam gewoond en gewerkt, in de Russische handelsdelegatie hier. Dat is Russisch grondgebied, zoals jullie misschien weten. Ik mocht ze dus nooit bezoeken, want geen visum. Tania wél, want een dubbel paspoort.
Al vóór de oorlog zijn Sergej en Ira met pensioen gegaan en vertrokken. Ze zitten nu weer in Moskou. Poetin hebben ze nooit zien zitten.
5. Afgelopen week werd Tania opgebeld vanuit Moskou, door ons cartografen-echtpaar. Of we Svetlana kunnen helpen. Die is een maand jonger dan Tania en heeft met alle drie in Moskou gestudeerd. Svetlana is geboren in de Sovjet-Unie. Maar om precies te zijn: in ... de Oekraïne, nu Oekraïne.
Ze is na haar studie teruggegaan naar Charkiv, in de oorlog gevlucht naar Lviv en nu komt ze overmorgen aan in Amsterdam. Of ze bij ons kan logeren. En of we kunnen helpen bij de registratie. Natuurlijk gaan we dat doen.
Zoals jullie zien, hoeven wij dus niet altijd te kiezen voor het ene kamp of voor het andere kamp. Als we maar kiezen tegen de imperialistische oorlog, tegen de escalatie van beide kanten en vóór al die gewone mensen die het slachtoffer zijn. In Oekraïne en in Rusland.
Vóór Nadja en Vladimir, voor Olga en Vov, voor Sergej en Ira – en overmorgen voor Svetlana.
Stop de oorlog!
Ja, ook voor Tania komt de oorlog erg dichtbij.
2. Onze beste vriendin in Moskou is Nadja. Zij is ook geboren in 1954 en ook in Rusland. Tania en Nadja hebben samen cartografie gestudeerd in Moskou, tegelijk met Nadja’s latere man – Vladimir.
Met zijn vieren hebben wij indertijd een enorme autoreis gemaakt naar Oost-Rusland, tot aan de Wolga. Vladimir had die reis precies uitgestippeld op de kaart, want hij is en blijft cartograaf. Hij heeft trouwens ook kaarten gemaakt voor schoolboeken, en meegewerkt aan de officiële plattegrond van Moskou. Een vuistdik boek.
Tot zijn pensioen heeft Vladimir gewerkt voor het Russische ministerie van Defensie. ‘Maar ik werkte voor de vrede, niet voor oorlog’, zegt hij nu, met een lachje. Hij is geboren in de Sovjet-Unie. Maar om precies te zijn: in ... de Oekraïne, nu Oekraïne.
3. De meeste van onze vrienden zijn ‘gemengd gehuwd’. Neem Olga en Vov in Enschede, helemaal in Twente, in Overijssel – in En-skéde, zoals Olga vroeger zei.
Zij is geboren in Leningrad, nu Sint-Petersburg.
Maar Vov is geboren in Zuidoost-Oekraïne, bij een meertje – niet ver van de geboorteplaats van mijn echtgenote Tania. Toen ze allebei nog studeerden, gingen ze in de zomer vaak vissen in dat meertje. Tania ving daar altijd de grootste joekels, als enige vrouw en als enige Russin, tussen al die Oekraïense mannen.
Nu vechten hun Oekraïense zoons daar in de oorlog.
Intussen vangt Zuid-Rusland, rond Tania’s geboorteplaats, één miljoen vluchtelingen op – vooral uit Donetsk en Loehansk. Al acht jaar lang.
Daar hoor je Biden, Zelensky en Rutte nooit over.
4. Onze vrienden Sergej en Ira hebben vijf jaar lang in Amsterdam gewoond en gewerkt, in de Russische handelsdelegatie hier. Dat is Russisch grondgebied, zoals jullie misschien weten. Ik mocht ze dus nooit bezoeken, want geen visum. Tania wél, want een dubbel paspoort.
Al vóór de oorlog zijn Sergej en Ira met pensioen gegaan en vertrokken. Ze zitten nu weer in Moskou. Poetin hebben ze nooit zien zitten.
5. Afgelopen week werd Tania opgebeld vanuit Moskou, door ons cartografen-echtpaar. Of we Svetlana kunnen helpen. Die is een maand jonger dan Tania en heeft met alle drie in Moskou gestudeerd. Svetlana is geboren in de Sovjet-Unie. Maar om precies te zijn: in ... de Oekraïne, nu Oekraïne.
Ze is na haar studie teruggegaan naar Charkiv, in de oorlog gevlucht naar Lviv en nu komt ze overmorgen aan in Amsterdam. Of ze bij ons kan logeren. En of we kunnen helpen bij de registratie. Natuurlijk gaan we dat doen.
Zoals jullie zien, hoeven wij dus niet altijd te kiezen voor het ene kamp of voor het andere kamp. Als we maar kiezen tegen de imperialistische oorlog, tegen de escalatie van beide kanten en vóór al die gewone mensen die het slachtoffer zijn. In Oekraïne en in Rusland.
Vóór Nadja en Vladimir, voor Olga en Vov, voor Sergej en Ira – en overmorgen voor Svetlana.
Stop de oorlog!