Nu op het MuseumpleinOnderstaand gedicht heeft dichter Justus van Oel voorgedragen tijdens de maandagactie op 21 maart op het Museumplein. Bekijk het filmpje.
Justus van Oel |
|
Geen wappies, geen gelijkheidsstrijders,
het gras droeg de voeten van het legioen
van ‘Me Too’, ergens echoot dat wonen
een recht is, en we hadden groot gelijk,
allemaal, altijd, want vrijheid is te mogen
zeggen wat een ander niet wil horen.
Aangedaan, verongelijkt, in koor lieten
wij ons horen en bereikten, wellicht
ongemerkt, dat telkens onze vrijheid
opnieuw werd geboren, door niemand
speciaal gevierd, hoezo?, mensen
hebben rechten, gras wordt vanzelf
wel weer groen, vuilnismannen ruimen
op, zie je volgende week, dan doen
we het klimaat, oh nee, internationale
vrouwendag, wat was het nou?, check
effe de app, de plek is het Museumplein.
Ik denk wel eens: wij in het westen weten
niks, verwende nesten, zouden wij, zoals
sommigen in Moskou, stoutmoedig op straat
roepen om vrijheid die niet bestaat? Kijk,
een plein, vol met mensen die er niet zijn.
Dat durven zien, en dan denken
aan Rusland en de Oekraine.
Justus van Oel is schrijver, dichter en performer
Wie zich abonneert, krijgt iedere week per mail een gedicht, zie www.iedereweekietsmoois.nl
Wie zich abonneert, krijgt iedere week per mail een gedicht, zie www.iedereweekietsmoois.nl